Influencers – Δημιουργοί Περιεχομένου & Φοροδιαφυγή (Μύθοι & Αλήθειες)

Το επάγγελμα του δημιουργού περιεχομένου – influencer δεν είναι μία νέα επαγγελματική κατηγορία, που προέκυψε με την εδραίωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Επαγγελματίες-Influencers ανέπτυξαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα με την εδραίωση των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, εδώ και πάνω από 60 χρόνια. Το ρόλο του influencer διαδραμάτιζαν στο παρελθόν δημοφιλή και διάσημα πρόσωπα, που αναλάμβαναν να συμμετάσχουν σε τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές και έντυπες διαφημιστικές καμπάνιες, προκειμένου να επιτύχουν την τάχιστη αποδοχή του διαφημιζόμενου προϊόντος από το καταναλωτικό κοινό.

Οι ανωτέρω Ιnfluencers του παρελθόντος δεν συνήθιζαν οι ίδιοι να δημιουργούν περιεχόμενο στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων τους. Η δημιουργία περιεχόμενου απαιτούσε ειδική επαγγελματική οργάνωση, όπως πρόσβαση σε τηλεοπτικά συνεργεία, ραδιοφωνικούς πομπούς-κανάλια, εφημερίδες. Σήμερα, δια της χρήσης ενός κινητού τηλεφώνου, δια της ανάρτησης μίας φωτογραφίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιτυγχάνεται απευθείας επικοινωνία με το ευρύ κοινό και έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για τη δημιουργία εκατομμυρίων καναλιών παντός είδους περιεχομένου.

Αντιλαμβάνεται κανείς με βάση τα ανωτέρω ότι η φορολογική αντιμετώπιση του δημιουργού περιεχομένου έχει παρελθόν, η φορολογική διοίκηση έχει τεχνογνωσία και επαρκές φορολογικό πλαίσιο για να φορολογεί τις διαφημιστικές υπηρεσίες, εντούτοις η συζήτηση για φοροδιαφυγή των δημιουργών περιεχομένου είναι επίμονη και κατά την
άποψη μας χωρίς ορθό προσανατολισμό.

Φοροτεχνικά Ζητήματα. Διαφημιστική Υπηρεσία ή Εισόδημα από Πνευματικά Δικαιώματα

Στο παρόν άρθρο δεν θα αναφερθούμε σε εγκυκλίους της φορολογικής διοίκησης και δεν θα εξειδικεύσουμε την έρευνα στην ανεύρεση απαντήσεων σε αμιγώς φοροτεχνικά ερωτήματα. Αντιλαμβάνεται κανείς, ωστόσο, ότι είναι καθοριστικό να διαχωρισθούν τα έσοδα από παροχή υπηρεσιών διαφήμισης και τα έσοδα από είσπραξη χρηματικού ανταλλάγματος (εισόδημα ή πληρωμή) που απορρέει από την εκμετάλλευση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Διότι, διαφορετικός φορολογικός συντελεστής εφαρμόζεται στα συνήθη εισοδήματα από παροχή υπηρεσιών διαφήμισης και διαφορετικός φορολογικός συντελεστής στα εισοδήματα από μερίσματα, τόκους και δικαιώματα. Κρίσιμο, λοιπόν, να διευκρινισθεί πότε το εισόδημα από την προβολή διαφημιστικού βιντεοσκοπημένου υλικού με τη συμμετοχή του δημιουργού περιεχομένου συνιστά παροχή υπηρεσίας και πότε συνιστά είσπραξη δικαιώματος. Σε επόμενο άρθρο θα αναδείξουμε ότι το χρονικό σημείο δημιουργίας του περιεχομένου και το χρονικό σημείο προβολής, ή επαναπροβολής αυτού στο ευρύ κοινό μπορεί να αποτελέσουν στοιχεία για τον χαρακτηρισμό της φορολογητέας ύλης ως υπηρεσίας ή ως εσόδου από δικαίωμα. Θέτουμε υπόψη σας το παράδειγμα δημιουργίας ενός βιντεοσκοπημένου διαφημιστικού υλικού, το οποίο προβάλλεται κατά το χρόνο δημιουργίας του και έπειτα επαναπροβάλλεται μετά από 5 έτη. Μετά από πέντε έτη παρασχέθηκε υπηρεσία, ή χορηγήθηκε δικαίωμα προβολής του υλικού;

Απόκρυψη Φοροληγετέας Ύλης – Δυσχερεία Διαπίστωσης της Διαφημιστικής Υπηρεσίας

Μπορεί μία διαφημιστική υπηρεσία που παρέχεται στο ευρύ κοινό να παραμένει κρυφή από τη φορολογική διοίκηση; Ο τηλεοπτικός χρόνος και ο χρόνος προβολής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σαφώς διαφέρουν ποιοτικά. Ο τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός χρόνος για παράδειγμα αποτελεί κατά τεκμήριο είδος προς εμπορική εκμετάλλευση. Η τηλεοπτική προβολή ενός εμπορικού σήματος εντυπωμένου σε ένδυμα ενός τηλεοπτικού παρουσιαστή αποτελεί κατά τεκμήριο παροχή διαφημιστικής υπηρεσίας. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο με τα μέσα κοινωνική δικτύωσης. Η προβολή εμπορικού σήματος από τον λογαριασμό μου στο Instagram δεν σημαίνει ότι προέβην σε διαφήμιση αυτού. Τι συμβαίνει, όμως, όταν ο λογαριασμός μου έχει 1.000.000 ακόλουθους; Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η προβολή ενός εμπορικού σήματος σε οργανικό κοινό για παράδειγμα 200.000 χιλιάδων ακολούθων δεν συνιστά επαγγελματική πρακτική; Δεν δημιουργείται φορολογητέα ύλη, όταν υπάρχει αντικειμενικό όφελος του δικαιούχου του εμπορικού σήματος; Τουλάχιστον, δεν χρειάζεται να διερευνηθεί εάν υπήρξε διαφημιστική συναλλαγή; Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει ή δεν πρέπει να εφαρμόζονται αντικειμενικά κριτήρια για την πάταξη της φοροδιαφυγής αλλά και της κεκαλυμμένης διαφήμισης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Οι απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα είναι αυτές που συντηρούν τη συζήτηση για τη φοροδιαφυγή των δημιουργών περιεχομένου.

Εταιρικά Σχήματα & Δημιουργοί Περιεχομένου

Μπορεί ο δημιουργός περιεχομένου να δραστηριοποιείται μέσα από εταιρικά σχήματα, τα οποία απολαμβάνουν ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης σχέση με τις ατομικές επιχειρήσεις; Στο ερώτημα αυτό η απάντηση είναι απλή. Φυσικά και μπορούν. Συνηθίζεται, όμως, οι δημιουργοί περιεχομένου να λειτουργούν φορολογικώς δίκαια ή μήπως η εταιρική λειτουργία διανοίγει οδούς φοροαποφυγής; Αυτό το γνωρίζει καλύτερα από όλους η φορολογική διοίκηση και όχι εμείς. Αυτό που γνωρίζουμε εμείς είναι ότι η επαγγελματική δραστηριότητα του δημιουργού περιεχομένου είναι συνδεδεμένη συνήθως με την εικόνα του, το ονοματεπώνυμό του, τη φωνή του και εν γένει τα προσδιοριστικά της ταυτότητάς του στοιχεία. Έτσι, η συμμετοχή ενός Influencer σε βιντεοσκοπημένο υλικό και η τιμολόγηση του δικαιώματος προβολής αυτού από κεφαλαιουχική εταιρεία, στην οποία εκείνος συμμετέχει ελέγχεται για τη φορολογική ειλικρίνειά της, διότι η φορολογική συμμόρφωση προϋποθέτει ότι μεταξύ δημιουργού περιεχομένου και της εταιρείας του υφίσταται σύμβαση παροχής δικαιώματος διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων με δικαίωμα της εταιρείας για περαιτέρω παραχώρηση. Διαφορετική η φορολογική αντιμετώπιση προσωπικών εταιρειών καθώς και κεφαλαιουχικών εταιρειών στων οποίων το εταιρικό κεφάλαιο έχει εισφερθεί ως εξωκεφαλαιακή εισφορά, (αφού αποτιμηθεί), ένα εμπορικό σήμα ή το περιουσιακό δικαίωμα (δυνατότητα εκμετάλλευσης και διαχείρισης) εμπορικού σήματος.

Δημήτριος Βαρελάς Κοκολογιάννης 
Λογιστής A’ τάξης – Φοροτεχνικός
Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στη Χρηματοοικονομική Λογιστική

Για προγραμματισμό ραντεβού καλέστε μας στο 6945535811
https://www.facebook.com/Barelsbs